In heel Brussel worden deze zomer films in de openlucht vertoond, op verschillende dagen en dagdelen kun je zonder entree een film in de buitenlucht bekijken. In de wijk waar ik woon, Woluwe Saint Lambert, wordt bijvoorbeeld elke woensdag om tien uur ’s avonds een buitenlandse film gedraaid. Naar voorbeeld van Iris zal ik regelmatig een aantal (niet-Engels talige) films bespreken die ik de afgelopen tijd heb gezien.
Du vent dans mes mollets
Frankrijk, 2012
Regisseur:
Carine Tardieu
Genre:
Komedie / drama
Verhaal:
Rachel, een verlegen 9 jarig meisje, mag niet klagen van haar vader en mag in het algemeen weinig van haar moeder. Als het nieuwe schooljaar begint ontmoet ze Valerie, een meisje wat nergens bang voor is. Samen gaan ze op avontuur en ontdekken de twee jonge meisjes het leven, met al het kattenkwaad wat daarbij hoort.
Nog een keer kijken:
Voor de schattigheid en de acteerprestatie van de hoofdpersoon: ja. Een intelligent meisje dat tegelijkertijd wat vreemde/grappige interpretaties over de wereld heeft. De film heeft een leuke, subtiele humor en de (ontwikkeling van de) vriendschap tussen de twee meisjes is herkenbaar en geeft de leefwereld en de ontdekkingen van deze jonge meisjes goed weer. Lichtelijk voorspelbare afloop.
Los amantes pasajeros
Spanje, 2013
Regisseur:
Pedro Almodovar
Genre:
Komedie
Verhaal:
We volgen het verhaal van de eerste klas passagiers en het personeel van de Penisula 2549 van Spanje naar Mexico. Tijdens de vlucht wordt ontdekt dat het landingsstelsel van het vliegtuig niet werkt. We zien hoe de passagiers en het personeel met dit nieuws omgaan. Een aantal dingen helpen de passagiers er doorheen: alcohol, drugs en seks.
Nog een keer kijken:
Nee. De eerste helft was flauw maar vermakelijk, de tweede helft was het een beetje te veel van het goede. Op een gegeven moment werden de gebeurtenissen belachelijk en een bepaalde seksscène vond ik niets toevoegen aan het verhaal (al schijnt zo’n scene er bij deze regisseur bij te horen). Een heel luchtige film, als er al enige diepgang in zou zitten is dit een beetje onderuit gehaald met het overschot aan flauwe grappen.
Tous les soleils
Frankrijk, 2011
Regisseur:
Philippe Claudel
Genre:
Komedie
Verhaal:
De Italiaan Alessandro, een leraar muziek aan de universiteit, woont samen met zijn 15-jarige dochter Iryna en zijn broer Luigi in Straatsburg. Zijn vrouw is overleden toen zijn dochter nog klein was, waar hij nooit echt te boven is gekomen. Zijn broer is een artistiekeling die in de kelder schilderijen maakt, en die weigert terug te keren naar Italië voordat Berlusconi aftreedt. Iryna is een echte puber en Alessandro heeft moeite om haar groter te zien worden. Zijn dochter en broer proberen een nieuwe vrouw voor hem te vinden. Alessandro heeft geen tragisch leven, maar voelt zich duidelijk niet altijd gelukkig, of dit nu is in het bijzijn van zijn dochter, broer, collega’s of vrienden.
Nog een keer kijken:
Een luchtige film over een weduwe die worstelt met het opgroeien van zijn dochter. De charme van Alessandro, gecombineerd met de humor van de broer en de mooie Italiaanse muziek maakt de film het waard nog een keer bekeken te worden.
Un long dimanche de fiançailles
Frankrijk, 2004
Regisseur:
Jean-Pierre Jeunet
Genre:
Drama
Verhaal:
Het verhaal speelt zich af in de Eerste Wereldoorlog. We volgen vijf soldaten die op het slagveld te horen krijgen dat ze naar huis mogen, voor elke soldaat vanwege een andere reden. De eerste beelden vindt ik persoonlijk al vrij schokkend. De hoofdpersoon van de film is de verloofde van een van de soldaten: Matilde. Ze krijgt het nieuws te horen dat haar verloofde is overleden, maar dit wilt ze niet geloven. Ze start haar zoektocht en gaat op zoek naar mensen die hem nog levend gezien hebben.
Nog een keer kijken:
Ja! Dat het dezelfde regisseur is die de film Amélie gemaakt heeft, is te merken. De korte scènes, het belang van het decor, een hoofdpersoon met gekke trekjes, de af en toe vreemde dialogen en de close-ups van de personen brengt een bepaalde sfeer. Het verhaal is dan niet het meest vrolijke, maar door de romantiek en de manier waarop het verhaal verteld wordt, maakt het een hele fijne film.