Fijne, fijne lente. Gelukkig is het niet altijd mooi weer in Nederland, dan zou ik niet zo genieten van de dagen met blauwe luchten en zomerbriesjes.
Mei heb ik dus vooral buiten doorgebracht. Uitgezonderd werk en bed, natuurlijk. Ontbijten op het dakterras, in de lunchpauze naar buiten en ’s avonds picknicken in het park.
Ik rende de Rotterdam Urban Trail samen met Anne en Margo, ik bezocht Brabant, ik vloog naar Roemenië voor de Transylvania100 en nam ik mijn racefiets weer naar buiten voor het eerste rondje. En het tweede en derde. Ik denk dat mei mijn favoriet is.
Met zo’n park als achtertuin kom ik de zomer wel door.
Ik heb zin in koekjes en besluit ze zelf maar te bakken.
Op bevrijdingsdag ben ik vrij en reis ik af naar Brabant om Marjolein’s zoontje te bekijken. Na het bezoek ga ik eventjes langs mijn zus. Lieve Saartje wil terug naar binnen.
Op zoek naar een fiets in het schattige Voorburg.
En daarna door naar De Haag, want Petra viert haar verjaardag. Lieve Bolle is moe van het bezoek.
Na het feestje rijden we terug naar Rotterdam en eten we pizza’s bij Angelo Betti.
Blote voeten in het gras.
Picknick met processo.
Op bezoek bij Sabine in Leiden.
Wanneer de temperatuur richting de 20 gaat besluiten we op het werk om buiten te lunchen. Met twee collega’s wandel ik naar de Hortus waar we onder de citroenbomen kunnen zitten.
Op zondag ren ik met Anne en Margo de Urban Trail in Rotterdam. Een leuke tocht om op plekjes te komen waar je niet elke dag komt.
We rennen onder andere door de bioscoop, de kubuswoningen, een parkeergarage, het theater, een school, de bibliotheek en bierbrouwerij Noord.
In de middag vluchten we naar Noord, naar Coppi voor koffie en taart.
Op bezoek bij opa – een vergeelde herinnering van de oude haven in Bru.
De moestuintjes groeien als kool!
Met zoveel zon is dat ook niet zo gek.
Ik rijd naar Hillegom om de tweede zoon van Hieke te bekijken. Sita en haar man zijn uit Antwerpen gekomen, Sita maakt deze heerlijke kokosmakronen.
En het was ook de maand van de Franse verkiezingen. Ik heb wel vertrouwen in Macron.
Appeltaart en de weekendkrant.
Ons dakterras kan weer gebruikt worden.
De beste assistenten zijn de assistenten die je ijsjes brengen.
Op naar Bucharesti! We blijven 1,5 dag in Boekarest en rijden dan door naar Bran om te rennen in de bergen.
Mijn verwachtingen van de stad zijn niet zo hoog, en dat is misschien maar goed ook – wat een fijne stad om in rond te lopen. Het is bepaald geen Rome of Parijs maar er is voldoende te ontdekken.
Een stad vol contrasten.
Sommige delen doen me denken aan Belgrado, andere delen aan Budapest.
Wanneer iemand binnenkort nog naar Boekarest gaat: hier naar toe gaan voor traditioneel Roemeens eten.
En gelukkig hebben ze er ook heerlijke ijsjes.
De start van de race is bij het kasteel van Dracula.
Een selfie na een lange klim. Die 2000 hoogtemeters zijn niet niets voor een Nederlander die nooit een berg ziet in haar training.
En zo zien mijn schoenen eruit na de race. Ik ben met kleding en al de douche in gesprongen.
Uitzicht vanuit onze Inn in Transylvania. Fernando is hier nog aan het rennen.
Wanneer we aankomen op Schiphol voelen we dat de zomer in Nederland ook is geland. Dat is fijn terugkomen. Een terrasje om de vakantie af te sluiten.
Tortelduifjes op de brandtrap.
Met Hemelvaart fietsen we rustig met de racefiets naar Gouda. Een terrasje later fietsen we weer terug.
In de avond gaan we naar Hoofddorp, naar de housewarming van Colombiaanse vrienden. Mooie nieuwe bouwstijl, geen huis ziet er hetzelfde uit.
De volgende dag gaat Fernando gewoon naar zijn werk terwijl ik nog een dag vrij heb. Ik besluit ook vroeg mijn bed uit te gaan en het laatste stukje spierpijn uit mijn benen te zwemmen. In een zwembad trouwens, dit mooie plaatje van de Kralingse Plas was onderweg naar huis 😉
Op een terrasje met Anne bij het gezellige Van Zanten.
Bezoek uit Brussel. Samen met Elena en Joe gaan we eten bij het Libanese restaurant Souq in Delfshaven. De bediening een beetje verstrooid – drankjes, bestek en het eten wordt vergeten. Gelukkig is het eten wel lekker.
IJskoffie is een ijsje in mijn koffie.
Picknicken en de weekendkrant. Prima zaterdag.
Wolkjes kijken en genieten.
We kopen een tapijt – past prima op de fiets.
En prima op de grond 😉
De overlijdensadvertenties van tegenwoordig laten ook niets meer te raden over.
Op de laatste vakantiedag van de maand fietsen we voor de hitte naar Dordrecht. We komen voor 9 uur aan en vinden zelf nog geen café open voor een kopje koffie.
Terug in Rotterdam fietsen we naar de stadsboerderij Uit je eigen Stad.
En proeven we de Rotterdamse borrelplank.
Met een ondergaand zonnetje dineren op het terras. Zal het in juni net zo mooi weer worden?
Hoe was jullie mei maand?