Boca del Cielo, Mexico

Een aantal winters terug keken mijn vriend en ik de film ‘Y Tu Mamá También’, welke zich deels afspeelde op het eiland Boca del Cielo, oftwel de mond van de hemel. Toen we die zomer naar Mexico gingen, zocht mijn vriend uit of we dit eiland konden bezoeken. De kaart bracht ons naar een slaperig vissersdorpje in de deelstaat Chiapas, waar de meeste mensen hun siësta hielden toen wij aan het eind van de middag aankwamen. De duttende mensen in hangmatten was een groot contrast met de drukte van Mexico-stad een aantal dagen ervoor.

Hier zouden een lift op een boot moeten regelen om naar het eiland te kunnen komen. Voor een paar pesos lieten we de auto achter in een hutje gemaakt van wat golfplaten en werden we in een vissersbootje naar de overkant van het meer gebracht. Het bootje bracht ons naar het eiland, naar een Italiaanse man die een aantal hutjes verhuurde. Rieten hutjes met een bed en een klamboe, op zo’n honderd meter van het strand. Het miezerde een beetje bij aankomst, maar het was warm genoeg om de zee uit te proberen voor een verfrissende duik. Na de duik en een douche namen werden we uitgenodigd voor een koud glas bier en een groot bord pasta. Aangezien we de enige gasten op het eiland waren, konden we niet echt van massatoerisme spreken.

In de ochtend werden we gewekt door de golven. Na een ochtendduik en ons ontbijt spendeerden we onze dag lezend, liggend en slapend, afwisselend met een duik in de zee of een wandeling over het strand. Toen we ’s middags honger begonnen te krijgen, vetrok er een bootje naar de overkant van het meer om een verse vis te kopen. Het enige geluid wat je hoortde gedurende de dag, was het geluid van de golven en de vogels. We hebben het ook nog even nagevraagd aan de Italiaanse bewoner van het eiland, maar blijkbaar is de film niet op Boca del Cielo opgenomen. Het eiland dat in de film werd genoemd, was in werkelijkheid Playa Cacaluta.

Maar ik ben blij dat we dit onbewoonde eiland hebben mogen ontdekken.