Het is een warme ochtend in augustus wanneer we aankomen bij het complex van Monte Alban. Monte Alban staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en zou een bijzondere plek moeten zijn. Toch komen we onderweg naar de ingang geen enkele persoon tegen. Is dat wel een goed teken?
De rust vind ik echter heerlijk; ik voel me niet enorm fit en veel zin heb ik niet in hordes mensen. Monte Alban blijkt een oase van rust te zijn; we lopen rustig rond en komen in het uitgestrekte terrein maar een handvol mensen tegen.
Monte Alban is één van de 200 historische opgravingen in Mexico. Men denkt dat er nog zo’n 200 000 onontdekte plekken in Mexico zijn verborgen. Monte Alban is in 600 voor Christus gebouwd door de Zapoteken, op de top van een berg op zo’n 400 meter boven de Vallei. Het was het sociaal-economische centrum van de Zapoteken en op het hoogtepunt had de stad maar liefst 30 000 inwoners. De plek is tussen 500-750 na Christus verlaten toen het zijn betekenis als centrum verloor.
Monte Alban is in feite een groot plein van 200 bij 300 meter met langs alle zijden rijen met tempels. Ik maak me een voorstelling hoe het geweest zou moeten zijn. Indrukwekkend is het nu al.
Bijzonder dat we zo ontroerd kunnen raken bij het zien van deze overblijfselen. Nadenken over hoe het geweest zou zijn, het leven op deze plek meer dan 2600 jaar geleden. Fantaseren en filosoferen.
Nadat de Zapoteken zijn vertrokken nemen de Mixteken het terrein op de berg over. Het complex wordt als een begraafplaats beschouwd en de velen grafstenen komen uit deze tijd. De originele grafstenen staan nu in verschillende musea in Mexico, waaronder het Nationale Museum voor Antropologie.
Monte Alban is zeker een bezoek waard. Ook vanwege het feit dat alles er zo mooi groen is, en – toen wij er waren – zo ontzettend rustig. Als je dan toch naar het mooie Oaxaca gaat, sla Monte Alban niet over.
Monte Alban bevindt zich op een half uurtje rijden van Oaxaca. Wanneer je geen eigen vervoer hebt: geen probleem, er is ook een bus. Naast de entree zit een boekenwinkel, een café (met prima eten!) en een klein museum. Uitleg over Monte Alban wordt gegeven met behulp van borden in het Spaans en Engels, een gids boeken voor een rondleiding is mogelijk.
Oh wow! Ik vind het zo fascinerend, het Mexicaanse verleden. Ik heb zelf (kermis!) Teotihuacan bezocht. En het veel minder bekende Tula (toen, geen idee natuurlijk hoe het druk het daar nu is) en het museum wat je hier noemde. Als ik ooit eens tijd heb, ga ik daar nog veel meer over lezen. Heerlijk dat je daar was toen het zo rustig was, dan kun je je echt veel beter een beeld vormen.
Precies wat je zegt, dat beeld vormen is het bijzondere aan zulke plekken, juist omdat er vaak niet veel meer van over is. Als je ondertussen 30 Amerikanen in korte broeken en grote camera’s rondstampen lukt dat beeld vormen minder goed 😉 Tula was bij mij ook minder druk, Teotihuacan was heel druk. Maar die plek ligt dan ook zo dicht bij een stad met 25 miljoen inwoners dat het nooit zo rustig kan zijn als Monte Alban!
Wat ontzettend mooi is het hier! En mooie foto’s ook zeg! Misschien moet ik toch ook maar eens naar Mexico 😉
Dankjewel Daphne! Ik heb heel veel tips voor je, als het zover is 😉
Wat prachtig! Juist die plekken waar het niet zo druk is met mensen zijn zo fijn, en dan ook de historie erbij… heerlijk!
Precies Sabine, ik denk dat Monte Alban de meeste indruk heeft gemaakt omdat het er zo rustig en stil was!