De tweede helft van oktober is alweer aangebroken. Le temps passe si vite.
De laatste maanden zijn er veel veranderingen geweest in mijn leven. Van werkend naar werkzoekend, van Leiden naar Brussel. Solliciteren en uitzoeken waar mijn hart nu precies ligt. Hoop na een belletje of een fijn gevoel na een interview, maar ook slechte momenten wanneer ik een positief antwoord uitblijft. Het is een kwestie van geduld, zegt iedereen. Frustratie hoort erbij. Het is een risico, je baan opzeggen voor een nieuwe baan hebben. Toch ben er wel van overtuigd dat ik de juiste beslissing heb genomen. Solliciteren is immers een fulltime baan, en daarnaast is het niet makkelijk om dit vanuit een ander land te doen. Het kan een tijdje duren, maar ik geloof dat ik voldoende te bieden heb om een uitdagende baan te vinden.
Brussel is wennen.
Wat heel fijn is: weer samenwonen. Nieuwe mensen ontmoeten, bij praten met oude kennissen die hier al wat beter de weg kennen. Koffie drinken en uit lunchen gaan. Ondanks geen betaalde baan hebben, toch druk zijn. Veel activiteiten met Plan België, vergaderingen in het Frans. Een blog gestart, begonnen met Franse lessen. Kookboeken uitproberen, dromen over reizen. Brussel ontdekken. Een marathon training gestart en mijn zinnen gezet op een (halve) triatlon – ergens in de toekomst. Vrienden uit alle uithoeken die ons bezoeken. En af en toe een rustig weekendje voor ons zelf hebben. Tijd voor Murakami en Geert Mak.
Brussel is wennen, maar ik begin me er thuis te voelen.
Niet slecht! Heb je ergens in januari tijd voor bezoek uit Leiden?