Vilnius, Litouwen

Na een korte vlucht komen we aan op het vliegveld van Vilnius. Het vliegveld is slechts 5 kilometer van het centrum verwijderd, dus staan we binnen een uur na de landing al voor ons appartement. Aangezien de Airbnb eigenaar niet beschikbaar is, krijgen we van zijn vader een rondleiding. De verwarming blijkt niet te werken, dus staat er een elektrisch kacheltje van zo’n 20 bij 30 cm. Een goed vooruitzicht, met bijna -10 op komst. Later vertelde Lina, een oud-studiegenootje van Europees recht, dat de regering de verwarming pas in alle huizen aan zou zetten bij een gemiddelde temperatuur onder het vriespunt gedurende 10 dagen. De eerste dag was het nog zo’n 10 graden, maar het koelde al snel verder af.

Vilnius heeft iets meer dan een half miljoen inwoners en is verdeeld in een nieuw en oud gedeelte. Vooral het oude gedeelte van de universiteitsstad is mooier dan ik had verwacht. Een combinatie van renaissance, barok en neoklassieke architectuur met op elke hoek van de straat een kerk in pastelkleuren – er zijn er 65 in totaal. Het oude centrum staat op de Werelderfgoedlijst sinds 1994. We dwalen rond door de stad, waarbij we af en toe stoppen voor een koffie met gebak in één van de gezellige cafeetjes. Geen Starbucks, maar lokale koffie ketens die je door de hele stad vindt. Vanaf 1 januari 2015 wordt de Litouwse Lita ingeruild voor de euro, waardoor alles al in euro’s wordt aangegeven. Het is er goedkoop, erg goedkoop. Een kopje koffie kost nog geen euro, twee maaltijden inclusief een glas wijn minder dan 15 euro.

Vilnius is niet heel toeristisch, maar dat kan in de zomer vast anders zijn. Het is een overzichtelijke stad, die je in 2 dagen wel gezien kunt hebben. Blijf je wat langer, dan kun je net wat meer cafés, barretjes en restaurants ontdekken, plus het nieuwe gedeelte van de stad aan de overkant van de rivier. Loop je iets verder, dan kom je de kleurloze en grauwe gebouwen tegen. Dankzij de aanwezigheid van zo’n 23 000 studenten in de stad heb je ’s avonds een ruime keuze aan uitgaan gelegenheden. Gedurende ons verblijf was het al aardig koud, te koud om de hele dag buiten te zijn. De stad in de herfst heeft z’n charme met z’n gekleurde bladeren en door de koude dagen een extra excuus om een café op te zoeken voor een warme kop thee. Door de kou zijn we alvast goed in de sfeer gekomen voor de komende winter.

Een bijzondere stedentrip in deze mooie maar ruwe stad.

Tips:

– De overblijfselen van het kasteel en de kasteeltoren zijn een goed beginpunt voor een tour door de stad. Vanaf de Gediminas Hill heb je een mooi uitzicht over de binnenstad. Dit kasteel beschermde de stad tegen aanvallen in de 14e en 15e eeuw. Om de toren in te gaan betaal je een kleine entree, binnen wordt er meer info over de geschiedenis van de toren gegeven.

– Probeer de lokale specialiteiten zoals de Cepelinai (aardappeldeeg gevuld met kaas, vlees of champignons), Blyneliai (aardappelpannenkoeken zowel hartig als zoet), Saltibarsciai (rode bietensoep met room) en Kepta duona (gefrituurd brood). Geen licht eten, maar goed om de winter door te komen. Bloedsoep en gefrituurde varkensoren zijn ook Litouwse specialiteiten, maar die hebben we even overgeslagen.

– Het Nationale Museum van Litouwen heeft een collectie over de geschiedenis van Litouwen van de 13e eeuw tot de tweede wereldoorlog. Bij ons bezoek werkte de verwarming (nog) niet: hou je jas maar aan.

– Vilnius stond in de 18e eeuw bekend als het Jeruzalem van Litouwen. Gedurende de tweede wereldoorlog zijn er meer dan 50 000 joden omgekomen. De ghetto in het oude centrum is aardig indrukwekkend. Daarnaast is er een Joods museum, een holocaust museum en verschillende joodse begraafplaatsen.

– Bezoek de TV toren van 326 meter hoogte voor een weids uitzicht over de stad. Vanaf het station 10 minuten met de bus (lijn 16). Binnen zit een restaurant welke ronddraait, hulde voor de obers die elke keer de juiste tafels moeten vinden. We vonden we het menu een beetje tegenvallen, enkel wat drinken kan ook.

– De Universiteit van Vilnius schijnt een bezoek waard te zijn. Wij kwamen na een beetje ronddwalen bij het Italiaanse Instituut uit, toen we op zoek waren naar de Universiteitsbibliotheek. Na een rondleiding van een medewerker (Maar jullie spreken geen Italiaans? En jullie komen ook niet uit Litouwen? En jullie wonen hier ook niet?) door een kleine ruimte met Italiaanse boeken en oude video’s, begrepen we dat we niet in de Universiteitsbibliotheek waren. We hebben het maar opgegeven en zijn gaan lunchen. Straat later opgezocht: Universiteto gatvé 5.