Wanneer ik ’s ochtends aankom op mijn werk vraagt mijn collega of ik het nieuws al gezien heb – nieuws over Brussel. Brussel? Ik open de NOS website en de rest van de dag probeer ik mijn aandacht bij het werk te houden.
Mij wordt nog steeds gevraagd hoe het voelt, nu ik net weg ben uit Brussel. De aangevallen metrolijn liep langs mijn huis, Maalbeek was slechts 3 metrostoppen verwijderd van waar wij woonden. ‘Het komt nu echt dichtbij’ is niet meer van toepassing – het is dichtbij. Ik was met mijn vriendin in Parijs en dwaalde rond in de wijk waar een week later onschuldige mensen van het terras werden geschoten. De aanval in Rotterdam vorig weekend vond 2 straten verder plaats van ons huidige appartement.
In november, na de aanslagen in Parijs, werd Brussel volgestopt met politieagenten en militairen. We waren al wat gewend, want tijdens een Eurotop duurde het zo’n 20 minuten extra om je werk te bereiken. We moesten verschillende controleposten door, bewaakt door prikkeldraad en pantservoertuigen, en elke keer onze toegangspas en paspoort laten zien. De militairen die de ambassades bewaakten waren al gewoon geworden. De zaterdagochtend na de aanslagen werden alle evenementen afgelast. De metro reed niet meer, de scholen bleven op maandag dicht. Niet houdbaar, natuurlijk, en langzaam werd het normale leven weer enigszins normaal. Met wat meer politie op straat.
Maar je realiseert je ook dat zo’n aanslag niet te voorkomen is. Een open samenleving is vrij en open – gelukkig maar – en daarom ook kwetsbaar.
Een citaat van Paulien Cornelisse, om dit stukje toch met een lach af te sluiten:
In alle eerlijkheid: we zijn wel bang. En dat is ook het doel. Misschien moeten we maar eens roepen: “Oke! Gelukt! We zijn bang! Doel bereikt!” Dan kunnen de terroristn misschien ingezet worden bij nuttige sloopwerkzaamheden (dat gaat ook van ‘boem’), en mogen ze verder op zoek naar een leuke vriendin.
Ja dat citaat van Paulien Cornelisse is heel treffend inderdaad. Bizar lijkt me dat als het zo dichtbij komt. Natuurlijk ben je dan bang. Het kan altijd gebeuren. Ook in Amsterdam of Rotterdam. Ik hoop dat alles goed is met je familie en vrienden!
Hi Sabine, je hebt gelijk. En alles beveiligen zodat er geen open samenleving meer is, is ook geen optie wat mij betreft.
Het is super kak, en super dichtbij. En dat citaat van Paulien Cornelisse is zoals vrijwel altijd briljant! Moeten we die strategie met zijn allen maar eens een maand of wat proberen?
Haha, ja! Lijkt mij een heel goed plan 🙂
[…] België. En helaas vonden er deze maand ook wat minder fijne dingen plaats. Naast de afschuwelijke aanslagen in Brussel overleed de jongste broer van mijn moeder plotseling. Herinneringen ophalen aan mijn […]