Doodgewone dingen: Oktober

November is aangebroken, nog twee maanden en we gaan 2018 alweer in. 2018! Op de VU krijgen we steeds meer aanmeldingen van studenten (to be) die in 2000 zijn geboren. Dat was toch maar net geleden? Mag de tijd even wat minder snel gaan? Ook al is er weinig tijd over om reisverhalen uit te werken, ik blijf deze overzichten trouw schrijven. Zo sta ik even stil bij wat ik de afgelopen vier weken heb beleefd. Maandag-vrijdag vliegen altijd voorbij, in het weekend is er tijd om even bij te komen.

Een overzicht van mijn oktober:

Op bezoek bij mijn zus in Brabant met mijn ouders. Onze beide mannen zijn weg van huis, het gebeurt niet zo vaak meer dat we slechts met z’n viertjes zijn. We lunchen samen en wandelen door de wijk. Daarna koffie drinken terwijl Saartje op haar troon ligt.

Even mijn boek uitlezen voor de boekenclub, ’s avonds bij Eline. Ik denk dat ik sinds de boekenclub al meer Nederlandse literatuur heb gelezen dan in de afgelopen 10 jaar. Ons huis staat vol boeken, maar ik heb weinig Nederlandse boeken.

Kunst op de Nieuwe Binnenweg – in de hele straat zijn alle kauwgom plekken geschilderd.

En weer bloed prikken – ik ben een beetje moe van het ijzertekort 😉 Maar zonder dollen, nu mijn haar ook uit begint te vallen ben ik er wel klaar mee.

Buongiorno! Dat is lekker wakker worden. Samen met Sabine vlieg ik voor een lang weekend naar Napels. Na Vilnius en Parijs hebben we weer een nieuwe bestemming te ontdekken.

Op de eerste ochtend nemen we de boot naar het eiland Procida. Wat ben ik dol op Italië.

Sabine is een van mijn oudste vriendinnetjes en we kennen elkaar al de helft van ons leven. Fijn om weer even bij te praten.

En natuurlijk bestellen we het hele weekend pizza’s. Ze zijn niet voor niets hier uitgevonden.

Procida is een klein paradijs.

Een waslijn kan best fotogeniek zijn.

Napoli is ontzettend chaotisch en op sommige plekken echt vies. Een wereld van verschil met het rustige Procida. Toch heeft de chaos van zo’n grote stad ook wel wat.

En de pizza’s zijn nergens beter.

We klimmen de stadsmuren op in Vomero voor een uitzicht over de stad. We boffen zo met het weer!

Perfecte cappuchino.

Kunstwerkjes of zonde van de oude kerken?

We drinken wijn uit plastic bekertjes en op de achtergrond staat de tv aan… maar de pizza’s zijn niet te overtreffen.

Op het vliegveld worden we verleid om een glaasje limoncello te proeven en nemen beiden een fles mee naar huis. Wat een toeristen.

Terug in Nederland, fijn om Fernando weer te knuffelen na een aantal weken Maleisië/Singapore. Lekker de stad door slenteren en samen koffiedrinken.

Mooie zonnige herfstdag in Katendrecht.

Douchen is een hobby, kinderen zijn dat niet.

Genieten van het herfstzonnetje, buiten vergaderen kan net zo goed.

Na een lange werkweek op vrijdagavond noedels eten bij Pho.

Een kijkje in de markthal.

Warme appeltaart bij de Bakkerswinkel Kralingen.

Marktplaats is mijn beste vriend wat betreft tweedehands boeken.

Snelle foto op de fiets – het is weer eventjes licht in de ochtend op weg naar werk. Benieuwd hoe lang dit gaat duren.

Maar vooral herfstweer is chocoladeweer.

Griekse koffie en filodeeg hapjes bij Filo Filo.

En in dit ouderwetse cafe hebben ze domino. Herinneringen aan mijn kindertijd wanneer ik dit altijd bij mijn opa en oma in Zeeland speelde met stenen die al zo’n 80 jaar oud waren.

Na mijn Spaanse les snel in de auto op weg naar Brussel. Een snapshot vanuit de auto, wat een gigantisch indrukwekkend gebouw zo’n cruise!

Fernando als ik hebben beiden business in Brussel.

Ik ga onze bachelor programma’s promoten op de University Fair van de BSB. Een intensieve maar hele leuke dag.

Op vrijdag werk ik op mijn oude kantoor.

Een rondje door het oude vertrouwde Cinquantenaire. Het mooist in de herfst.

Vrijdagavond worden we uitgenodigd bij vrienden in Leuven.

En dat was oktober alweer. In november ga ik voor een weekje naar Sofia en heb ik alweer mijn laatste Spaanse les. Hoe was jullie oktober maand?

Geef een reactie