Een slaperig vissersdorpje. Een casino waar de laatste dertig jaar niets aan veranderd is, net zoals niets veranderd is aan de meeste restaurants en brasseries in dit dorp. Hier kom je duidelijk niet voor een avond flaneren aan de boulevard – tenzij je publiek zoekt van 70+ met pijp of sigaar.
Waar je wel voor komt: de kustlijn van Fécamp. Enorme rotsen in beide ooghoeken maakt het uitzicht prachtig. En ik lijk niet de enige te zijn die er zo over dacht, monsieur Claude Monet lijkt dezelfde mening gehad te hebben. Een impressie van de zonsondergang van gisteren.
Mooi zeg. Leuke blog heb je!
Dankjewel Laura!
Wauw, wat een mooie foto’s! Ga over enkele weken die kant op.